Hic niger est.. Aramaiti...

Czarne róże (: świetny motyw, mam do nich sentyment jakoś...

Post został pochwalony 0 razy

Ja tez je lubie Happy

A wiersz poniżej, choc kruciutki powstal kiedys na lekcji jezyka polskiego, inspiracją byly wiesze wojenne Happy

^\/^

Dwudziestoletnie potwory...
Życiowy dramat stwórcy,
kochanka...

Bądż życiem i światłem...
Ukaż mi swoją dobroć
swoje ja w świecie
bez niczego...

Pozwól zapomnieć...

Czuj świat takim
jaki jest, a nie jaki
był czy bedzie...
Bo to twój świat...

Dwudziestoletnie potwory...
Są naszym życiem
i naszym dramatem
już na zawsze...

Ale to nie ty,
nie twój płacz...
nie twój swiat...

Post został pochwalony 0 razy

Coś starszego... Tchnienie Videbante Happy

"Odchodzę..."

Ukochałam ciemność
kiedy ujrzałam
czarną różę we krwii...
twojej krwii...
wtedy zrozumiałam
po co żyję

Mój swiat przewrócił
się do góry nogami
Ale ja już nie
musiałam uciekać
Nie dziś...

Bo ty pokazałeś mi,
że wcale nie mój świat
się ode mnie odwrócił
tylko ja odeszłam
ja go zdradziłam

Ciernie róży...
moje grzechy
nie byłam sobą
Mój świecie...
Wruciłam z otchłani
przemocy do ciebie!

Znowu jest tak
jak dawniej...
Barwne korowody
duchów, demonów
tańczą oddając mi cześć

Królowa wróciła
do swojego swiata
świeta fantazji
Bezpiecznej otchłani
pełnej demonów
Cieni, które na jedno
skinienie płaszcza
mi się u stóp
Czuję, że to mój dom
Zadanie zostało spełnione,
a ty odeszłeś
na zawsze...

I tylko czarna róża
pokryta twoja krwią...
Przypomina mi,
że to ja cię zabiłam
A wtedy łzy płyną
po mojej twarzy...
To ty nauczyłes mnie
płakać i nienawidzić
całym sercem
Wtedy krzyczę do nieba
"Przebaczcie uwielbienie
Bestii!!!"

Znowu zabieraja mnie
do światła, gdzie
sam Bóg pomaga mi
o tobie zapomnieć...

6.03.2006.r.

Post został pochwalony 0 razy

nooo powiem ci, że niezłe...

Post został pochwalony 0 razy

Czarna Róża to motyw mojej książki... podoba mi się twój wiersz Happy

taki nastrojowy...

Post został pochwalony 0 razy

Wiesz ten wiersz to Epilog mojej ksiazki Happy

I tam tez wykozystalam ten motyw Happy

A to kolejna różyczka napisana dla przyjaciółki całkiem niedawno, to jeden z tych "okazjonalnych" wierszy ktore pisze Happy

"Dzika róża"

Pusty pokój...
tylko jedna świeca
jej słaby płomień
rozprasza ciemności

Nieożywiony,
powoli gaśnie
głodny uczuć...

Cichy płacz...
Tylko jego wrzask,
rozprasza ciszę
ciszę pokoju

Zimna ciemność...
Twoje szaleństwo
i jedna jedyna
dzika róża
Płomienie świecy
mienią się
w jej płatkach...

Złakniona światła
spragniona czułości
pożera dobro,
jego blask

W jej ciemnym
wnętrzu
ginie wolność...

Uwolnij mnie...
Dookoła ciemność,
cisza i strach
Gasnę...
Zupełnie jak ta
świeca pożerana
przez twoje zło
Twoje wnętrze

Moje łzy skapują
na zimną posadzkę
Zamarzają
Złota klatka
Osówam się po
zimnych prętach
Uwolnij mnie...

Uwolnij...
Nim twoje złe
wnetrze zabije
moje dobro

Nim nastanie cisza
i zgaśnie płomień,
cichym sykiem
Wtedy
nastanie twój mrok
Zaskrzypi klatka
Skuta lodem twej ciszy

Zostaniesz sama...

14.01.2008 r.

Post został pochwalony 0 razy

Aramaiti, pewnie już się powtarzam, ale muszę to napisać jeszcze raz: Pięknie piszesz!

Przede wszystkim - masz swój rozpoznawalny styl, to ważne. Jest w twoich wierszach jakieś nieuchwytne, magiczne "coś".

Post został pochwalony 0 razy

Ja np. piszę w różnych stylach, to źle?
Nie lubię się ograniczać do jednego nurtu...

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Sabriel dnia Pon 18:57, 17 Mar 2008, w całości zmieniany 1 raz

Cudny offtop, ale Sabriel, rozpoznawalny styl jest możliwy i przy pisaniu utworów rozmaitych kształtów i treści. Po prostu z biegiem czasu i ze zwiekszaniem zasobów twórczości zauważyć można pewne cechy je łączące, i u Aramaiti jest to widoczne, pod względem układu zdań, tematyki, motywów i słów kluczy.

U mnie był, jest i chyba zawsze już będzie Syf jeśli o twórczość chodzi ;P tzn.Chaos taki raczej ;)

Post został pochwalony 0 razy

Jaka dyskusja Tongue

Ale Vill ma racje ja odnalazlam swoj wlasny styl Happy

A oto cos co nie wiem dlaczego ale wam pokaze Tongue

To jest fragment jednej z moich książek p.t."Przekleństwo", ciekawa jestem czy znajdziecie tytułową chryzantemę w tym fragmęcie Happy

Wstęp:
"Chryzantema"

Mroczne fantazje... Dzikie wizje, otaczają mój świat, moje życie... Cichuteńkie tchnienie przeradza się w coraz głośniejszy krzyk rozpaczy... Pomórzcie mi! Nikogo wokół. Ciemność, tylko ona pozostała niewzruszona. Cienie. Szaleństwo zakrada się do mego umysłu. Fanatyczka... Żądam ceny krwi... Nie?! To nic nie daje... Nie zaprzeczaj! Co ja robie ? Gdzie jestem? Pochłania mnie ciemność... ma przyjaciółka. Żadnej pomocy. Droga do nikąd? Do piekła... Gdzie moja nagroda? Cena za życie! Obiecałeś mi... Nie dostałam od ciebie nic... marne półżycie. Przeklęty chór, ich rozbawione głosy z uciechy, przekrzykują moje myśli. Odkupiam swój marny los. Przekładam nadzieję we krwi... Widzę uśmiech na twojej twarzy... Zbliżasz się. Niesiesz odkupienie mych win. Na twych ramionach ciało... Nie widzę dokładnie...
- Nieee!!! - ten okrzyk wydobywa się z mojego gardła.
Ty potworze! Przecież to me dziecię! Córa wody... jej ciemne włosy falują nawet tutaj... Czy ona?...
- Żyje - słyszę twój głos.
To dlaczego jest nieprzytomna?
- Śpi, a raczej ledwo żyje...
- Ty bestio! Ona ma dopiero pięć lat! Zostaw ją w spokoju! - krzyczę.
- Nie - jego okrutny śmiech rozbrzmiewa wokół niosąc
niewypowiedziany ból.
Wdychał jej świerzy zapach, jej niewinność.
- Czego chcesz? - mój kolejny krzyk przebił ciemność.
Dopiero wtedy dostrzegłam przenikliwe spojrzenie jego oczu...
- Ciebie - wysyczał przez zęby - twoje życie, zamian za jej wolność.
Osłupienie sparaliżowało moje mięśnie. Zawroty głowy nie ustąpiły, obraz zaczynał się zamazywać. Chór wciąż śpiewał. Gorzka cena, życie za życie. Jego palce odgarnęły kosmyk włosów z twarzy dziecka... Podejmij decyzję! Łzy wezbrały mi w oczach... Ona ma dopiero pięć lat... nikogo po za mną... co się z nią stanie?
- Zgoda... - usłyszałam własny, zlękniony głos.
Ostatnie co zobaczyłam to jego uśmiech.
- Dobry wybór - rzekł - ale pamiętaj, nie możesz zmienić decyzji, a jeśli twoja córka kiedykolwiek stanie na mej drodze, również i ona straci wolność...
- Nieee!!! - krzyczę ponownie, lecz on już zniknął.
Ciemność zawładnęła mną do końca, czuję się jakby wchodziła mi do umysłu... Pustka... To tylko jej wspomnienie, zapamiętałam kiedy zniknął. Ból nie minął lecz wezbrał na sile. Gra słów... mroczne barwy niczym pajęczyny oplatają mój umysł... Fanatyczka... ginę w mroku... tracąc wszystko, a przedewszystkim siebie... Nie mam już sił... Maleńka iskierka jednak rozświetla me serce, przez co zapadam w sen... Nie kończący się sen... Już bez końca... Śniąc o mej dziewczynce... o Dajenie...

Post został pochwalony 0 razy

Wstęp intrygujący Wink

Może trochę za krótki, ale trudno. Nie jest łatwo pisać w takim chaotycznie - poetyckim stylu by tekst jednocześnie zrozumiały i przejrzysty. Tobie się udało. Happy

Arcydzieło to może nie jest, ale ma swój klimat i zachęca do dalszego czytania. Wydaje mi się, że choć masz własny styl on ciągle dojrzewa i kształtuje się. Oby ukształtował się jak najlepiej, bo najwyraźniej masz talent (może ryzykownie tak twierdzić po przeczytaniu krótkiego fragmentu, ale widzę w Tobie potencjał Wink

)

Dzięki

Post został pochwalony 0 razy

Chaotycznie - poetycko: bardzo trafne określenie. Tutaj jednak powołam się na słowa Sabriel: zredukowałabym na Twoim miejscu ilość wielokropków i zastąpiła je zwykłą kropeczką, będzie bardziej... stanowczo? Mimo wszystko zapowiada się ciekawie! Kiedy w księgarniach? Grin

Post został pochwalony 0 razy

Chaos, chaos, chaos... ale kto powiedział że chaos jest zły? Nikt, a tym bradziej ja pisząca potwornie chaotycznie Grin

Post został pochwalony 0 razy