Przyjaźń

Temat inspirowany rozmową na Sabacie i osobistymi przemyśleniami. Piszcie - o przyjaźni, o dążeniu do zrozumienia, o zaufaniu, trudnościach... wszystkim co wiąże się z tym tematem.

Post został pochwalony 0 razy

Dla mnie przyjaźń to bardzo delikatna rzecz. Trzeba o nią dbać, aby się nie rozsypała. Ja mam kilka przyjaciółek, w sumie to trzy, którym się na serio mogę zwierzyć i pogadać na poważnie;) Ale mam też zaufanie do kilku innych osób, np, do siostry i kilku kumpel. Ja jestem wylewna. Czy to źle? Nie wiem, może i tak, ale jest pewna sprawa, o której nie chce nikomu mówić. Nawet przyjaciółkom. Ufam im, lecz uwazam, ze jest to taka rzecz, którą po prostu moge przemilczeć. Ogólnie to mówię im, co mi w duszy gra.

Post został pochwalony 0 razy

Nawiązując do mojej wypowiedzi z tematu "jak się dzisiaj czujesz" to dochodzę do wniosku że o taką naprawdę prawdziwą przyjaźń jest cholernie ciężko. I ten kto powiedział że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie miał świętą rację. Najbardziej chyba przykre jest jak z kimś przeżyło się naprawdę bardzo wiele ciężkich sytuacji, i wiele lat, przebywając bardzo blisko a potem dowiaduję się że tym wszystkim mogę sobie teraz nos wytrzeć, żeby nie powiedzieć gorzej....Jak tu komuś tak naprawdę zaufać?

Post został pochwalony 0 razy

Z zaufaniem trzeba ostrożnie... Zgadzam się, że o prawdziwą przyjaźń ciężko. Bardzo ciężko...
Żal mi, że Katasza natrafiła na niefortunną przyjaźń. Strasznie przykre jest, kiedy człowiek się z kimś przyjaźni przez długie, długie lata, ufa mu i szuka wsparcia, a tu nagle okazuje się, że tamta osoba się znudziła i tak naprawdę nigdy nie była w porządku. I w jednym momencie finito, wszystko leży. Stracone lata, zranione uczucia.
Tula napisała, że o prawdziwą przyjaźń trzeba dbać. Owszem, zgadzam się, jednak wywołuje to u mnie dziwne odczucia. Jakby to był surowy obowiązek. Wg. mnie w prawdziwej przyjaźni (jak i miłości) zaufanie przychodzi naturalnie, można sobie wzajemnie powiedzieć o wszystkim: o nieszczęśliwym zakochaniu, jak i bólach menstruacyjnych czy biegunce.

Post został pochwalony 0 razy

Ja mam metodę jak z tego kawałka: "nie ufam nikomu, kocham tylko tych co na to zasłużyli" . A przyjaciół mam wybitnie mało. Dwie osoby, z jedną znam się i kumpluję od 17 lat, z drugą 15 chyba, to sabatowa Sol. I jakoś nie potrzebuję dużej grupy przyjaciół, bo na ludziach się często można bardzo przejechać. Rzadko mam potrzebę zwierzania się, a jak już pękam to raczej piszę w zeszycie a nie wypłakuję się komuś w ramię. Z wierzchu to wygląda że jestem taka nieczuła, czy jak mi paru ludzi mówiło "zimna". Pier*olę to. Przyjaźń to coś na co się latami pracuje, a zniszczyć można jednym słowem. Dlatego jakoś nie mam parcia, żeby się zaprzyjaźniać z każdym. Mam mało przyjaciół, nawet znajomych.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Villemo dnia Czw 21:54, 01 Maj 2008, w całości zmieniany 1 raz

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

	Villemo napisał:
	Rzadko mam potrzebę zwierzania się, a jak już pękam to raczej piszę w zeszycie a nie wypłakuję się komuś w ramię. Z wierzchu to wygląda że jestem taka nieczuła, czy jak mi paru ludzi mówiło "zimna". Pier*olę to.

Jakbym o sobie czytała, to samo, to samo, to samo...

Przyjaźń. Generalnie zacznę od tego, że ludzie mają do mnie zaufanie, którego staram się go nie zawieźć. Lubią mi się zwierzać. Wiem dlaczego: umiem słuchać ludzi. Pozwalam im wypowiedzieć wszytsko co ich dręczy. I zachowuję to w tajemnicy (nawet po alkoholu!). Ale jeśli chodzi o mnie: jakoś nie umiem powiedzieć innym co mnie dręczy. Tak jak Vill przelewam żale na papier... czekam dzień, dwa, czytam wszytsko i staram się wyciągnąć wnioski. Mam kilka przyjaciółek, ale jakoś nie umiem się przed nimi do końca otworzyć. Natomiast jest jedna osoba, która zna mnie lepiej niż ja samą siebie. Kumpel. Przyjaciel. I szczerze mówiąc nie mam pojęcia jak ta przyjaźń może istnieć. Na początku się nie znosiliśmy, potem zaprzyjaźnilismy, później i ja i on, oboje przerażająco zawiedliśmy siebie nawzajem, i to nie raz... A mimo to nadal jesteśmy najlepszymi przyjaciólmi i to jemu jednemu się zwierzam (poza kartkami papieru).

Post został pochwalony 0 razy

Mam jedną przyjaciółkę.Połączyły nas podobne losy,możemy na siebie liczyć,zwierzamy się ze wszystkiego i jeszcze nigdy się na niej nie zawiodłam.
Są jednak sprawy,których lepiej nie poruszać,bo wiem,że dyskusja jest bezcelowa,każda z nas ma odmienne i ugruntowane zdanie na te tematy i na pewno byśmy się nawzajem nie przekonały.

Post został pochwalony 0 razy

Ja też nie mam wielu przyjaciół. Tylko trzy przyjaciółki, na dwie chyba najbardziej mogę liczyć. Najważniejsze jest nie liczba przyjaciół. Liczy się tylko to, że możemy ufać tym którym na to zasługują i z którymi możemy się zwierzyć.

Post został pochwalony 0 razy

Oł jaki temat... hm..
Ja zawsze byłam typem samotnika, nigdy nie miałam żadnej przyjaciółki/przyjaciela i jakoś szczególnie nad tym nie ubolewam. Jestem taką straszną cholerą, że mi się ludzie szybko 'nudzą' nie jestem dobrym materiałem na przyjaciela. Ale myślę, że jest taka jedna osoba, której zawsze wszystko jestem w stanie wyznać i wiem, że mimo (czasami brutalnej) szczerości pomoc otrzymam. Bardzo tą osobę kocham, jest dla mnie autorytetem od dziecka. Dużo byłabym w stanie dla niej poświęcić-Katasza.

Post został pochwalony 0 razy

O Matko Boska! Wzruszyłam się, poważnie...

Post został pochwalony 0 razy

Z zaufaniem mam problemy...hm a wziely sie one po no egzystencji na tym swiecie, ludzie sa paskudni wstretni i klamia, heh bez urazy, ale tak juz jest. Kłamią wszyscy bez wyjatku, mniej bardziej ale jednak, jak ma Cie ktos zawiesc zrobi to zapewne ktos najblizszy tobie, cudow nie ma eh-> tyle sie nauczylam, żyjąc na tym swiecie Grey_Light_Colorz_PDT_19

smutne nie. No wiec w przyjazn hm nie tyle co nie wierze ale watpie, watpie szczerze w jej istnienie.. Mialam paru przyjaciol w zyciu ale stwierdzam ze samej hm bez nich mi lepiej bezpieczniej i mnie rozczarowan. Zostal mi sie jeden przyjaciel, chyba dlatego ze znam go cale zycie, moge na niego liczyc zawsze w tych wszystkich najgorszych chwilach nigdy mnie nie zostawil, no ale na codzien hm na codzien sie nie sprawdza. I tak to jest facet, wiec smiem twierdzic ze przyjazn miedzy facetem a kobitom jest mozliwa..ale zadko spotykana Grey_Light_Colorz_PDT_50

ale zem sie rozpisala, koncze wiec eh

Przyjaźń między kobieta i mężczyzną?Tylko jak facet jest gejem!

Post został pochwalony 0 razy

	Isadora napisał:
	Przyjaźń między kobieta i mężczyzną?Tylko jak facet jest gejem!

Oooo! To to! Zgadza się...

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

Sabriel napisał:

	Isadora napisał:
	Przyjaźń między kobieta i mężczyzną?Tylko jak facet jest gejem!

Oooo! To to! Zgadza się...

O tak, zgadza się. Z autopsji to wiem.

Post został pochwalony 0 razy

A bo ja wiem? Jak się nie czuje pociągu do faceta to może być kumplem, płeć nie jest jakimś wyznacznikiem. Jakoś nie umiem dzielić: kobieta - dobry przyjaciel, facet - zły. Znam takie przypadki, przyjaźń bez podtekstów, i nie jest dla mnie dziwne że facet się przyjaźni z kobietą.

Post został pochwalony 0 razy