Mężczyźni...

A propos jego obciążenia...Tengel Dobry,Heike,Ulvhedin...oni też byli obciążeni,a mimo to starali się zwalczyć w sobie złe dziedzictwo.Kolgrim nawet nie próbował,zreszta jak wielu innych przed nim.Chodzi mi o to,że fakt urodzenia się z dziedzictwem nie musi określać charakteru.To własnie siła charakteru,moc ducha stanowi w dużym stopniu o człowieku,a nie dziedzictwo,z jakim przychodzi na świat.Chociaż ono też ma niebagatelne znaczenie,ale można z nim walczyc!

Post został pochwalony 0 razy

Ulvhedin w wieku Kolgrima też był zły... a TD zmienił się również jako nastolatek, pod wpływem tego małego chłopca, o którym opowiadał... Heike czynił dobro, bo zła dostał zbyt wiele od ojca...
Poza tym jednych dziedzictwo dotyka bardziej, innych mniej. Weźmy na przykład Sol i Ingrid - ta pierwsza była zdecydowanie bardziej dotknięta.
Kolgrim nie zaznał milosci takiej, jakiej nauczyła Ulviśka Elisa, bo nie zdążył - nie wiadomo, czy by się nie zmienił. Tak samo, jak nie doświadczył takiego zła, jak Heike od Solvego... może gdyby trafił mu się taki ojciec, syn Taralda byłby inny?
A właśnie, Tarald - taka ciepła klucha, nie umiejąca docenić Irji, ale w końcu, po latach przeglądająca na oczy. Happy

Albo Solve, skoro już zaczęłam o ojcach obciążonych - ta jego przemiana w złego była fascynująca.

Analia napisał:

Ulvhedin w wieku Kolgrima też był zły... a TD zmienił się również jako nastolatek, pod wpływem tego małego chłopca, o którym opowiadał... Heike czynił dobro, bo zła dostał zbyt wiele od ojca...
Poza tym jednych dziedzictwo dotyka bardziej, innych mniej. Weźmy na przykład Sol i Ingrid - ta pierwsza była zdecydowanie bardziej dotknięta.
Kolgrim nie zaznał milosci takiej, jakiej nauczyła Ulviśka Elisa, bo nie zdążył - nie wiadomo, czy by się nie zmienił. Tak samo, jak nie doświadczył takiego zła, jak Heike od Solvego... może gdyby trafił mu się taki ojciec, syn Taralda byłby inny?
A właśnie, Tarald - taka ciepła klucha, nie umiejąca docenić Irji, ale w końcu, po latach przeglądająca na oczy. Happy

Albo Solve, skoro już zaczęłam o ojcach obciążonych - ta jego przemiana w złego była fascynująca.

Hmmm... szkoda, że LL nie wpadli na taki prosty sposób robienia z obciążonych przyzwoitych ludzi - tłuc parę razy dziennie, obrzucać wyzwiskami i przez parę lat trzymać w klatce... Wink

Post został pochwalony 0 razy

Nooo...zarówno jak Tengel Dobry jak i Ulvhedin czy Heike nie mieli zbyt szczęśliwego dzieciństwa,doznawali samych szykan i nienawiści ze względu na złe dziedzictwo,które ich dotknęło.Dzięki ogromnej sile ich charakteru poradzili sobie z tym obciążeniem,choć przez całe życie walczyli ze złymi skłonnościami tkwiącymi w ich duszach.
Kolgrim,który żył otoczony miłością i tolerancją przyjmował te uczucia jako mu należne i raczej nie zagłębiał się w zawiłości swojego charakteru ; był zły,bo mu było z tym dobrze.

Post został pochwalony 0 razy

Dokładnie, w tym tkwił błąd...
Rodzice otaczali swoje obiążone dzieci miłoscią i we wszystkim im przytakiwali - a to był wielki błąd!
Kolgrim, jak też wczesniej Vega, Hanna, był traktowany jak dobry człowiek - a z gruntu nie był dobry, to dobro powinien wybrać sam, po doznaniu jak straszne jest zło i przemoc...

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

	Analia napisał:
	Kolgrim nie zaznał milosci takiej, jakiej nauczyła Ulviśka Elisa, bo nie zdążył - nie wiadomo, czy by się nie zmienił.

Gadanie. Co jak co, ale miłości to on doznał w nadmiarze. Nie wiadomo zresztą, czy byłby w stanie kogokolwiek pokochać.
W przypadku Kolgrima nawet terapia elektrowstrząsowa nie odniosłaby skutku, takie odnoszę wrażenie, przecież na tego upierdliwego bachora nic nie działało!

Post został pochwalony 0 razy

	Analia napisał:
	Kolgrim, jak też wczesniej Vega, Hanna, był traktowany jak dobry człowiek - a z gruntu nie był dobry, to dobro powinien wybrać sam, po doznaniu jak straszne jest zło i przemoc...

To by na niego nie zadziałało - byłby jeszcze gorszy.
Zgadzam się z Sesilem - nic na niego by nie podziałało.

Post został pochwalony 0 razy